اعیاد و مراسم مذهبی یهودیان، در ایام خصوصی که بر مبنای تورات تعیین شده، برگزار می گردد. هر یک از این مراسم، آداب جداگانه ای دارد، ولی وجه مشترک آنها، قرائت تورات برای مردم اسراییل است. بنا به احکام و آیات تورات، باید در روزهای عید شریعت یهود در اجتماع مردم قرائت شود.

عید سایبان:

عید سایبان، از پانزدهم ماه تشرین شروع می شود و یک هفته ادامه می یابد. در این عید شاخه درختان خرما، لیمو، بید و انار بری جمع آوری و از چهار طرف محلی مانند آلاچیق آویخته می شود، سرودها و اشعار مذهبی خوانده می شود و بعد به عنوان شکرگزاری، ساقه های مذکور کلا به سیناگوگ برده می شود. بنا به آداب و رسوم قوم یهود، این چهار گیاه نشانه همکاری انسانها با همدیگر است.
آلاچیق های احداث شده، با شاخه ها و یا با کاه پوشانیده می شود. طی یک هفته ایام عید، غذا در داخل این آلاچیق ها خورده می شود که این هم یک نوع عبادت محسوب می شود.
برای ساختن آلاچیق، دو توجیه ذکر می کنند:
1- به یاد بود اجتماع قوم یهود و تجمّع آنها با خدا، در موقع عبور از صحرا.
2- عقیده ی راجع به تجمع تمامی انسان ها، در اطراف صندوق عهد عتیق.
به هر حال، به علت مصادف بودن ایّام این عید، با فصل برداشت محصول انگور، در عید چارطاق همه جا پر از شادی و هلهله ی مردم می گردد. تورات درباره ی عید چارطاق می گوید:
نحمیا، باب 8، آیه 15 و 14:
«و بنی اسرائیل در عید ماه هفتم، در سایبان ها ساکن بشوند، و در تمامی شهرهای خود و در اورشلیم اعلان نمایند که به کوه ها رفته، شاخه های زیتون و زیتون برّی و آس و نخل و شاخه های درختان کَشَن بیاورند و سایبان ها به نحوی که مکتوب است بسازند.» (کتاب حضرت موسی و یهودیگری)
در آیات مختلف تورات تحریف شده، کوه صهیون به عنوان محلّی مقدس توصیف گردیده و زیارت آن و مزار حضرت داود را که در دامنه آن واقع است، بر قوم بنی اسرائیل واجب شمرده است.
مزامیر، باب 48، آیه 4 و 3 و 1:
خداوند بزرگ است و بی نهایت مجید. در شهر خدای ما و در کوه مقدس خویش. جمیل در بلندیش و شادی تمام جهان است کوه صهیون. در جوانب شمال قریه ی پادشاه عظیم.

عید فطیر.

عید فطیر از روز نوزدهم ماه نیسان شروع شده و یک هفته ادامه می یابد. یکی از خصوصیات این عید، نخوردن نان مایه دار است، و به این دلیل به نام عید فطیر معروف شده است. ممنوعیّت عدم مصرف مایه، مختص نان نبوده، بلکه شامل کلیه ی مواد غذایی است. حتی قبل از شروع ایّام عید، کوچک ترین مادّه ی مایه دار نبایستی در منازل وجود داشته باشد. این مسئله به صورت عجیب و غریبی، در دولت یهودی اسرائیل، مطابقت داده می شود بدین صورت که با تنظیم قراردادی که نقش کلاه شرعی دارد، تمام مواد مایه دار موجود در انبارها، به طور صوری به یک فرد مسلمان واگذار شده و نسخه ی ثانی قرارداد به خاخام بزرگ، ارائه می گردد.
این شخص مرهوم، بعد از اتمام ایام عید، با ابطال همان قرارداد، اجناس خریداری شده را، که میلیون ها ارزش دارد، به فروشنده برمی گرداند.

لاویان، باب 2، آیه 13:

«و هر قربانی هدیه آردی خود را به نمک نمکین کن، و نمک عهد خدای خود را از هدیه آردی خود باز مدار، و با هر قربانی خود نمک بگذران.»
تثنیه، باب 16، آیه 15 و 19:
«هفت روز نان فطیر، یعنی نان مشقت را با آن بخور، پس هفت روز، هیچ خمیرمایه در تمامی حدودت دیده نشود.»
خروج ، باب 34، آیه 18:
«عید فطیر را نگاه دار، و هفت روز نان فطیر چنان که ترا امر فرمودم، در وقت معین در ماه ابیب بخور، زیرا که در ماه ابیب از مصر بیرون آمدی.»

عید سال نو:

روز هاشانا، بنا به اعتقاد قوم یهود، روز خلقت جهان است. یهودیان بر این عقیده اند که بنی اسرائیل، و با او تمام بشریت در چنین روزی به محاکمه الهی کشانیده می شوند. به همین سبب، این عید، عید شاد و مسرّت انگیزی نیست. صبح پس از مراجعت از سینا گوگ، پدر خانواده، قدوس می خواند، و هر کسی از اعضاء خانواده یک عدد سیب که به عسل آغشته شده، می خورد. طبق آداب و رسوم، شست و شو (غسل) به وقت ظهر، با ریختن آب انجام، ودر این میان خواندن آیات تورات شروع می شود.
اصل عبادت در چنین روزی در سیناگوگ انجام می شود. قبل از دعا، ده دفعه کرنا نواخته می شود برابر نظریه یهوداهاناسی، کرنا که از یک شاخ کج ساخته شده، سمبل قلب های نادم و شکسته است و به خاطر زنده نگه داشتن ده مورد زیر در اذهان:
«آفرینش - التجا به خداوند - وحی کوه سینا - رهنمودهای انبیاء - انهدام معبد بزرگ - قربانی شدن اسحق - روز قیامت - روز نجات اسرائیل - خطرات بزرگ زندگی - زنده شدن مردگان.»
ده دفعه شیپور نواخته می شود.
اعداد، باب 29، آیه 1:
«در روز اول ماه هفتم، محفل مقدسی برای شما باشد، در آن هیچ کار مکنید و برای شما روز نواختن کرنا باشد.»
همان طور که از مفاد آیه مذکور مستفاد می گردد، نواختن کرنا در چنین روزی برای قوم یهود بدعت نهاده شده، از طرف تورات است.
مزامیر، باب 81 آیه 1 و2 و 3 و 4
ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست و برای خدای یعقوب آواز شادمانی سر دهید. سرود را بلند کنید و دف را بیاورید. و بربط دلنواز را با رباب، کرنا را بنوازید در اول ماه، دو ماه تمام و در روز عید ما زیرا، که این فریضه است در اسرائیل و حکمی از خدای یعقوب.»
هوشع، باب 5، آیه 8:
«درجبعه کرنا و در رامه سرنا بنوازید.»
مزامیر، باب 98، آیه 5 و 6:
«زمین خداوند را آواز شادمانی سردهید بانگ زنید و ترنم نمائید و بسرائید، خداوند را با بربط بسرائید با بربط و با آواز نغمات، با کرناها و آواز سرنا، به حضور یهوه پادشاه آواز شادمانی سردهید»
مزمور، باب 150، آیه 4:
«او را با رقص و دف تسبیح بخوانید.»
اول تواریخ ایّام، باب 30، آیه 21:
«ولاویان و کاهنان، خداوند را روز بروز بآلات تسبیح خداوند، حمد می گفتند.»
مزامیر، باب 33، آیه 2:
«خداوند را با بربط حمد بگویید.»
مزامیر، باب 150، آیه 3 و 5:
«او را با بربط و عود تسبیح بخوانید. او را با دف و رقص تسبیح بخوانید. او را با ذوات اوتار و نی تسبیح بخوانید. او را با زنگ های بلند آواز تسبیح بخوانید.»

پوریم:

مراسم روز پوریم در داخل منزل انجام می شود. به مقدار زیاد، تا حد از خود بیخود شدن، مشروبات الکلی خورده می شود. تا آنجایی که می گویند: در پوریم آن قدر باید مشروب نوشیده شود که نتوان تفاوت جمله ی:
«لعنت بر هامان» را از جمله ی «مبارک باد مردخای» تشخیص داد. البته این نکته هم قابل ذکر است که در روز پوریم (روز رهایی بنی اسرائیل از چنگال هامان)، فقط خوردن شرابی مجاز است که ساخته ی دست یک فرد یهودی باشد. یک یهودی تمام عیار، فقط از شیشه های شراب ساخته ی دست یهودی، می تواند استفاده کند. در عین حال لازم است که در بطری، توسّط یک نفر یهودی باز شود. اگر شیشه توسط یک غیریهودی باز شود، شراب آن باید دور ریخته شود. بهمین سبب، برای اینکه شبهه ای به اذهان یهودی های افراطی و قشری راه پیدا نکند، در این مراسم، از پیشخدمت های یهودی استفاده می شود.

روزعزای ملی:

به علت انهدام معبد بزرگ قوم بنی اسرائیل در سال های 570 -586 قبل از میلاد مسیح، این روز به عنوان روز عزای ملّی یهودیان، پذیرفته شده است. عزای ملّی با غروب آفتاب روز نهم ماه آب (حدود ماه اوت میلادی - م) شروع، و تا رؤیت سه ستاره در آسمان شب بعد، زمین نشسته اند، مرثیه هایی از ارمیا قرائت می شود. در جوامع افراطی، از سه هفته قبل روزه گرفتن آغاز، و با این روز خاتمه می پذیرد این امر بدان جهت است که سه هفته قبل از اینکه بیت المقدس به دست دشمن بیفتد، به علّت ایجاد شکاف در حصار اطراف آن، تصرف شهر میسّر گردیده بود. در این روز در داخل سیناگوک ها کتاب ایّوب تورات قرائت می شود، در عرض این سه هفته، مراسم ازدواج، عروسی، شادی و تفریح انجام نمی شود. (کتاب حضرت موسی و یهودی گری)

دیوار ندبه:

دیوارغربی حیاط بیت المقدس، به نام دیوار ندبه معروف است. قوم یهود در روزهای بخصوص با قیافه های مذهبی، و با روپوش دعا کنار این دیوار جمع شده، دعاهایی از تورات قرائت نموده، اشک می ریزند و سرودهای مذهبی می خوانند. در بعضی مواقع نیز رقص های دسته جمعی اجرا می شود.

قربانی کردن خروس:

در روز یوم کیپور، معبدها با پارچه های سفید پوشانیده شده و خاخام در جای کاهن بزرگ نشسته است. در آن روز خاخام، سخنان کاهن بزرگ را که دعایی است در مورد بخشایش خودش، خانواده اش، قبیله اش به درگاه خداوند، تکرار کرده، و به محض رسیدن به کلمه ی خدا، تمام جمعیت بر زمین زانو می زنند. برابر مفاد آیه های 10 و 9 باب 16 لاویان به قربانی کردن بز به عنوان کفاره ی گناهان، اشاره شده که هنوز به این امر، در یهودیان شرق می توان برخورد نمود. آیه این است: «و هارون بر آن دو بُز قرعه اندازد یک قرعه برای خداوند و یک قرعه برای عزازیل. و هارون بزی را که قرعه برای خداوند بر آن آمده نزدیک بیاورد و به جهت قربانی گناه بگذراند، و بزی که قرعه برای عزازیل بر آن آمد، به حضور خداوند زنده حاضر شود و بر آن کفّاره نماید، و آن را برای عزازیل به صحرا بفرستد.»
مفهوم این قربانی این است که گناه گناهکاران به بُز منتقل شده و با خورده شدن بز توسط شیطان، بار گناهان قوم بنی اسرائیل از شانه شان برداشته خواهد شد. این مراسم در یهودیان شرقی افراطی به قربانی کردن خروس (برای زنها مرغ) تبدیل شده است. هر کسی که خروس را قربانی می کند، سه دفعه حیوان را دور سرش چرخانده، و به این ترتیب پس از انتقال گناهانش به خروس، حیوان سربریده می شود. این مراسم که در سر تا سر اسرائیل بطور یکسان انجام می شود؛ از نظر انتقال گناهان انسانی به یک حیوان، بیشتر جنبه ساحری دارد.
منبع: مبانی فراماسونری ترجمه: جعفر سعیدی تألیف: گروه تحقیقات علمی ترکیه [یحیی هارون]؛ نوبت چاپ: چاپ ششم بهار 1391 شمارگان: 2000